Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου
Ήρωες φαντασίας με υγιής αντιλήψεις, χωρίς υπερφυσικές δυνάμεις που εκπέμπουν μια διαχρονική μαγεία και ταυτόχρονα νοσταλγία αν έχεις καιρό να τους «ανταμώσεις».
Πόσοι από εμάς όταν ήμασταν παιδιά...
τα καλοκαίρια δεν περάσαμε συντροφιά με τον άνθρωπο που πυροβολεί πιο γρήγορα από τη σκιά του και η μόνιμη δουλειά του ήταν να βάζει τους Ντάλτον στην «στενή», με τη βοήθεια της Ντόλυς αλλά και του Ραταπλάν. Πόσοι από εμάς την ώρα των λατινικών είχαμε ανοιχτό το βιβλίο πάνω και στο θρανίο από κάτω ξεφυλλίζατε τα κατορθώματα του Αστερίξ και του Οβελίξ κόντρα σε υπεράριθμες ρωμαϊκές λεγεώνες; Και πόσοι ακόμη μοιραστήκαμε ένα μυστήριο με τον Τεν-Τεν; Τι σας θύμισα ε;
Ένα από τα ομορφότερα κατά τη γνώμη μου αφιερώματα που έχουμε φιλοξενήσει στο Πινάκιο είναι αυτό της Μαμουθ-κόμιξ. Ο κ. Γιώργος Τσίτσοβιτς ιδιοκτήτης της Μαομούθ-Κόμιξ μας ανοίγει την καρδιά του και μας λέει πως η παιδικότητα πλέον έχει περιοριστεί στα γκάτζετς, στα κινητά και στους υπολογιστές και όχι στο παιχνίδι και την επικοινωνία. Όταν βλέπει 30αρηδες και 40αρηδες στα περίπτερα να αγοράζουν τα κόμικ του, από τη μία νιώθει ευχαριστημένος αλλά από την άλλη διερωτάται γιατί αυτοί που αναζητούν την παιδικότητα τους και όχι τα παιδιά;
Την ίδια ώρα μας εξηγεί ότι η κατάσταση στην Παιδεία είναι σε καθεστώς ολικής κατεδάφισης. Μια κοινωνία χωρίς όνειρα, οράματα, πρότυπα και φαντασία ως που μπορεί να φτάσει στο μέλλον. Και από ότι φαίνεται ό κ. Τσίτσοβιτς έχει απόλυτο δίκιο.
Τέλος να τονίσουμε ότι η Μαμούθ-Κόμιξ μέσω του Πινακίου προσφέρει κόμικ συλλεκτικά. Δεν έχετε από το να στείλετε στη διεύθυνση pinakio.news@yahoo.gr και στο pinakio.blogspot@gmail.com ένα ονοματεπώνυμο και την σημείωση: Κλήρωση Μαμούθ-κόμικ
Δεν βλέπουμε πλέον πολύ κόσμο να διαβάζει κόμικ… Αυτό συμβαίνει και με την Μαμούθ κόμικ;
«Ο Έλληνας δεν διαβάζει γενικότερα πλέον, προτιμά την εύκολη λύση του υπολογιστή για να ενημερώνεται. Δεύτερον πλέον δεν έχει λεφτά για να τα ξοδέψει στην ενημέρωση και κατά προέκταση στην ψυχαγωγία του. Και έχω διαπιστώσει πως το τηλέφωνο και όλα τα υπόλοιπα gadgets έχουν αφαιρέσει τα χρήματα των παιδιών που διάβαζαν βιβλία αλλά και κόμικ. Το κινητό του και τα gadgets του έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα μιας κοινωνικής επαφής και ενώ νομίζει πως είναι ελεύθερος επειδή έχει ίντερνετ ή κινητό τηλέφωνο νέας τεχνολογίας είναι σε καθεστώς τεχνολογικής αλλά και ουσιαστικής δουλείας».
Τι χάνει ένα παιδί σήμερα που δεν διαβάζει Λούκυ-Λουκ, ή Αστερίξ;«Δεν είναι μόνο ο Αστερίξ ή ο Λούκυ Λουκ αλλά ένα παιδί που μεγαλώνει σήμερα χωρίς το παιχνίδι στο δρόμο, στη γειτονιά και να περικλείει όλη του την έως τώρα ζωή μπροστά από μία οθόνη, είτε υπολογιστή είτε κινητού χάνει όλη του την κοινωνικότητα. Αυτό το παιδί όταν θα μεγαλώσει το μόνο που θα τον νοιάζει είναι πως θα πάρει το μισθό του και πότε. Δεν θα έχει άλλα ενδιαφέροντα….Έχουν βάλει τα παιδιά σε ένα τρυπάκι εικονικής πραγματικότητας. Ο Λούκυ Λουκ, ο Αστερίξ αλλά και άλλοι ήρωες, ξεφυλλίζοντας τους σε βάζουν σε έναν κόσμο φαντασίας, χιούμορ, γοητείας που ακονίζεις το μυαλό σου τη σκέψη σου και φυσικά την στερεώνεις την ηθική σου. Και όχι μόνο οι δικοί μας ήρωες αλλά όσοι κρύβονται μέσα στις σελίδες των βιβλίων, στο κινητό ή στο pc όλα μοιάζουν απλοϊκά είναι όμως ή χαλιναγωγούν πολίτες όπως τους θέλουν στο μέλλον. Να μη μιλάνε, να μην διεκδικούν δικαιώματα και να δέχονται ότι τους επιβάλλουν;»
Σας έχει τύχει πολλές φορές το συμβάν να πάτε σε ένα περίπτερο και μπροστά από εσάς να είναι ένας 30αρης ή 40αρης και να αγοράζει ένα Λούκυ Λούκ…είναι μια ηθική ικανοποίηση;
«Είναι τακτικό το φαινόμενο αυτό. Από τη μια ναι, νιώθω μια ηθική ικανοποίηση ότι ακόμα υπάρχουν πιο «ρομαντικοί» από την άλλη «στραβώνω» και διερωτώμαι, αυτοί είναι οι αναγνώστες μου, που είναι τα παιδιά; Έχω αναγνώστες μόνο σε αυτούς που είμαι μια ανάμνηση και νοσταλγία των παιδικών τους χρόνων. Ωστόσο υπάρχουν παιδιά που αγοράζουν τα κόμικ, αλλά συνήθως έχουν το σπρώξιμο από τους γονείς τους, δεν είναι από μόνα τους και με φοβίζει λίγο κι αυτό».
Η μαμούθ-κόμιξ από πότε τυπώνεται και υπάρχει στα χέρια μας;
«Από το ’79 υπάρχουμε το ’81 ως εταιρεία. Τότε θυμάμαι είχαμε ξεκινήσει με ένα περιοδικό που λεγότανε μαμούθ-κόμιξ. Το ’84 ξεκινήσαμε τον Λούκυ-Λουκ».
Σήμερα τα περισσότερα παιδιά είναι καθηλωμένα από το πρωί μέχρι το βράδυ στους υπολογιστές. Τι προσπάθειες έχετε κάνει εσείς για να τα παιδιά αυτά, για να τα σηκώσετε από τους υπολογιστές;«Δεν νομίζω πως μπορούμε να κάνουμε και πάρα πολλά. Είχαμε και έχουμε προτάσεις να βγάλουμε τα κόμικ μας σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά δεν το κάνουμε γιατί θα χαθεί όλη η μαγεία τους. Έχουμε ένα site που λέει απλά ποιοι είμαστε και δίνει κάποιες πληροφορίες και τίποτα παραπάνω. Δεν είμαστε υπέρ του περιτυλίγματος και επιμένουμε στην ουσία».
Υπάρχει κάποιο κόμικ σας που ξεχωρίζετε;
«Ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω, όλα είναι κομμάτια μας, όχι μόνο της εταιρείας αλλά του εαυτού μας».
Αν ένα παιδί διαβάσει αυτή τη συνέντευξη και δεν έχει ξαναπιάσει στα χέρια του κόμικ δικό σας ποιο τεύχος θα του προτείνατε για να μπει πιο εύκολα στο μαγικό αυτόν κόσμο ή όποιο τεύχος και να πάρει είναι ακριβώς το ίδιο;«Δεν είναι το ίδιο όλα. Κάποια είναι πιο πολιτικοποιημένα, κάποια άλλα πιο ρεαλιστικά, κάποια έχουν πιο απλούστερο ύφος. Ένα παιδί ηλικίας 7-8 χρονών μπορεί να αρχίσει να διαβάζει Λεονάρντο, μετά στα 9-10 είναι σαφώς ο Λούκυ- Λουκ, αργότερα είναι ο Αστερίξ που κρατάει μέχρι τα 90 για να τον καταλάβεις πλήρως, τα λογοπαίγνια και τα αστεία που έχει μέσα στα σχέδια του, γιατί σε πρώτη ανάγνωση δεν γίνονται κατανοητά, απλώς μαθαίνεις την ιστορία. Και ο Τεν-Τεν είναι πάρα πολύ ωραίος ακόμη και για παιδιά μικρά που έμαθαν χθες την ανάγνωση. Θέλω να πω ότι είναι παραμύθια σηματοδοτεί ότι είναι και διαχρονικά και επίσης αν τα δει κανείς λίγο πιο ρεαλιστικά δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Κάποιος αναζητά φιλοσοφικά ζητήματα θα τα βρει, κάποιος αντίστοιχα που αναζητά πολιτικά θα τα βρει και όλη η μαγεία είναι οι ερμηνείες που αποδίδονται ενώ ταυτόχρονα είναι ελκυστικά και σε ένα μικρό παιδί».
Επαρχία ή Αθήνα έχετε υψηλότερη ζήτηση;
«Μέχρι πριν από 4 χρόνια η Αθήνα είχε την αναλογία 7/3 τώρα έχουν ανατραπεί οι ισορροπίες και είναι ανάποδα. Είναι 4,5 η Αθήνα 5,5 η επαρχία»
Είστε άνθρωπος των γραμμάτων, η κατάσταση που επικρατεί αυτή την στιγμή στην Παιδεία σας εξοργίζει;Τέλος είναι να διαλυθεί τελείως Στα Πανεπιστήμια τόσα χρόνια δεν υπήρχε καμία λογική κανένας έλεγχος, στο δημοτικό πάλι βάλανε μια γλώσσα που κανείς δεν καταλαβαίνει τι γράφει και τι λέει, από την άλλοι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές σφύριζαν χωρίς να κάνουν τη δουλειά τους। Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες ότι το 1/3 που είναι στα σχολεία είναι περαστικοί είτε επειδή έχουν έρθει από άλλες χώρες είτε επειδή αδιαφορούν για τα πάντα। Όταν λέμε για ιστορία και δεν ξέρει τι ήταν πριν από πέντε χρόνια απέναντι από το σπίτι του, μιλάμε για κάποιον που δεν έχει αρχή επομένως μέση και τέλος, μιλάμε για έναν περαστικό। Μέσω της "δωρεάν" παιδείας ξεφτύλισαν και κατεδάφισαν τη χώρα.
